Achter de rots

Stephanie voelde zich zwakker worden en ze genoot er van. Meer dan ooit. Ze voelde alles, zijn handen naast het hare, alles. Ze voelde het nat worden, van zweet, van dat ze klaar kwam. Ze kreunde nog eens.

Synchroon voelde Rowan dat hij klaar was gekomen. Het volgende was hijgen, hijgen. Stilte, hijgen. Hij keek op naar Sakura. Hij grijnsde en hield een stevige grip op het natte zand, klaar om op te staan.

Stephanie realiseerde dat ze er vast bizar uitzag, zo kwetsbaar als ze keek. Ze probeerde zich te herstellen, waarbij haar wangen roder werden. Just get off, dacht ze, in tegenstrijd met andere gedachten. En het kloppende gevoel hield maar niet op. Zo goed was hij niet, dacht ze weer. Ze probeerde haar lip niet te bijten en wendde haar blik af, lichtelijk fronsend.

Rowan haalde één wenkbrauw op en even was hij afgeleid van haar schoonheid. Hoe ze daar lag, dan. Hij kon wel blijven liggen, wat hij normaliter nooit deed. Hij wou zijn armen op haar sleutelbeenderen laten rusten en eigenlijk beviel de frons die ze zo nu en dan opzetten hem wel. Maar hey, je weet hoe meisjes zijn, altijd maar show. In gedachte rolde hij zijn ogen en hij zette zich af van het zand en pas halverwege had hij door dat hij het niet meenam. Hij schrok en keek naar beneden. Fuck.

Stephanie merkte nog niet dat er iets mis was. Het kloppen leidde immers af en ze moest wel wegkijken, dus aan Rowan's verschriktheid kon ze het niet zien. Ze bleef afgewend kijken alleen merkte wel op dat Ben er langer over deed.

Rowan haastte zijn broek aan en begon, "Uhm", waarbij hij zich omdraaide naar haar, maar weer terug draaide aangezien ze er nog steeds heerlijk uitzag. "Ik denk... dat..."

Stephanie bloosde nog steeds en voelde het verlangen om hem niet weg te laten gaan. Ze legde haar wijsvinger op haar lip, speeksel dat ze gedeeld had met hem kwam bij een kleine lik, en smekend bracht ze uit, "B-Ben